Столетье, лучшее для историка

 

 

Этот дом (тот самый "коммунальный дом", который упоминает Аркадий Кулешов в поэме "Сцяг брыгады") знают, наверное, все минчане.


Дизайнеры расположенной там парикмахерской помогли увидеть пусть и побеленный, но все-таки кусочек помещения тридцатых годов. Я, разумеется, не про граффити, а про дверной проём.



 

Настоятель храма о. Игорь Коростелев, в прошлом профессиональный архитектор, является и одним из авторов проекта.


 

     Этот проект (о нем уже рассказывал yozas_gubka), увы, не состоялся, однако лет через тридцать пять почти на том же месте (тогда угол Кирова и Янки Купалы, так теперь называются эти улицы; сегодняшний адрес Янки Купалы, 7) появилось совсем другое здание, ныне увешанное мемориальными досками. Кулешов, Мележ, Шамякин... Так что "Дом писателей" отчасти состоялся, но это уже совсем другой дом.
     Обратите внимание еще и на фамилию фотографа. Да, это Владимир Семеняко, отец композитора. Через год после выхода в свет этого выпуска «Чырвонай Беларусi» он будет арестован и впоследствии расстрелян...

     Почти 90 лет назад Николай Николаевич Щекотихин написал критический обзор архитектуры "Нового Минска". Статья была опубликована в двухнедельнике "Чырвоная Беларусь" всего за полгода до ареста ученого.
     Как всегда, буду признателен за указание на ошибки распознавания

АРТЫКУЛ ПРАФ. М. ШЧАКАЦІХІНА
ФОТО ДАШКЕВІЧА І АЗЕРСКАГА
“ЧЫРВОНАЯ БЕЛАРУСЬ” №2, 1930. С. 10—11.

     У моцным поступе соцыялістычнага будаўніцтва стары Мінск хутка зьмянне свае аблічча. Між мінулым захудалым. дробна-шляхецкім і дробна-буржуазным „губернским городом Минском" і нашым цяперашнім пролетарскім Менскам, сталіцай Савецкай Беларусі цэлая прорва.
     Нязьмерна важную ролю ў гэтым пераможным будаўніцтве грае як новы зьмест, так і адпаведнае яму знадворнае аформленьне новых пабудоў. Ранейшым менскім прыватнаўласьніцкім домікам і вялікім „даходным домам" разам з прылзанымі па-казёнаму офіцыйнымі будынкамі губэрнскіх устаноў, а таксама рэшткамі старадаўняй фэодальна-клерыкальнай архітэктуры новае будаўніцтва проціставіць зусім іншыя тыпы пабудоў: рабочыя клюбы, будынкі новых навукова-культурных устаноў, будынкі дзяржаўных і гаспадарчых устаноў, дамы рабочых кватэр, новыя фабрычныя і заводзкія гмахі.

     Акідваючы самым беглым поглядам найбольш прыкметныя з ліку новых менскіх будынкаў. лёгка, аднак, заўважыць, што найбольш удалыя з іх па архітэктурным вырашэньні прыпадаюць на будынкі ўстаноў і часткова дамы рабочых кватэр. Так, аднэй з першых у новачасным менскім будаўніцтве паўстала масыўная камяніца новага Дому Селяніна, дзе былі знойдзены досыць трапныя пропорцыі распадзелу фасадаў. Яшчэ лепш аформлены будынак Комунальнага банку на рагу вул. Карла Маркса і Ленінскай, у якім дасягнута лёгкае і прыгожае разьмеркаваньне архітэктурных мас з паступовым падвышэньнем да рогу, дзе высунута ўгару просталінейная надбудоўка з тонкай мэталевай, запоўненай надпісамі, агарожай. У блізка падобных формах збудаваны і новы Хэмічна-фармацэўтычны завод Белмэдгандлю, крыху сапсуты толькі залішнім абцяжараньнем рогу вялізнымі вэртыкальна разьмешчанымі па фасадах літарамі надпісаў. Нарэшце ў ліку дамоў рабочых кватэр можна памянуць як больш-менш удалыя - адзін на рагу Унівэрсытэцкай і Комсамольскай вул., і другі на рагу Комсамольскай і вул. Карла Маркса, праўда яшчэ ня скончаны, — якія па-новаму зьмянілі ранейшы сумны выгляд сваіх кварталаў.
( Далей )